آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان مقعد عبارتند از:

• معاینه مجرای مقعد و راست روده از نظر ناهنجاری. در طول یک معاینه دیجیتال رکتوم، پزشک یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده را وارد راست روده می کند. او  هر چیز غیرعادی مانند رشد را احساس می کند.
• معاینه چشمی کانال مقعد و راست روده. پزشک ممکن است از یک لوله کوتاه و روشن (آنوسکوپ) برای بررسی کانال مقعد و رکتوم و دیدن هر چیز غیرعادی استفاده کند.
• گرفتن تصاویر سونوگرافی از کانال مقعدی. برای ایجاد تصویری از کانال مقعدی، پزشک یک پروب شبیه به یک دماسنج ضخیم را در کانال مقعد و راست روده قرار می دهد. این کاوشگر امواج صوتی پرانرژی به نام امواج اولتراسوند را ساطع می کند که برای ایجاد تصویر از بافت ها و اندام های بدن منعکس می شود. پزشک تصویر را ارزیابی می کند تا هر چیز غیر طبیعی را جستجو کند.
• برداشتن یک نمونه از بافت برای تست آزمایشگاهی. اگر پزشک مناطق غیرعادی را کشف کند، ممکن است نمونه های کوچکی از بافت آسیب دیده (بیوپسی) بگیرد و نمونه ها را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستد. با مشاهده سلول ها در زیر میکروسکوپ، پزشکان می توانند سرطانی بودن سلول ها را تشخیص دهند.
•  

تعیین وسعت سرطان

پس از اطمینان پزشک از سرطان مقعد، ممکن است آزمایش‌های بیشتری برای تعیین گسترش سرطان به غدد لنفاوی یا سایر نواحی بدن انجام شود.

 

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• توموگرافی کامپیوتری (CT)
• تصویربرداری رزنانس مغناطیسی (MRI)
• توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

پزشک از اطلاعات بدست آمده از روش های فوق برای تعیین مرحله سرطان استفاده می کند. مراحل سرطان مقعد با استفاده از اعداد رومی از 0 تا IV نشان داده می شود و پایین ترین مراحل نشان می دهد که سرطان کوچک و محدود به مقعد است. در مرحله چهارم، سرطان به نواحی دوردست بدن گسترش یافته است.

سیستم مرحله بندی سرطان به پیشرفت خود ادامه می دهد و با بهبود تشخیص و درمان سرطان توسط پزشکان پیچیده تر می شود. پزشک از مرحله سرطان برای انتخاب درمان های مناسب استفاده می کند.

 

رفتار

اینکه چه درمانی برای سرطان مقعد دریافت می کنید به مرحله سرطان، سلامت کلی و ترجیحات شما بستگی دارد.

 

شیمی درمانی و پرتودرمانی ترکیبی. پزشکان معمولا سرطان مقعد را با ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی درمان می کنند. ترکیب این دو باهم  احتمال بهبود را تقویت می کند و شانس درمان را افزایش می دهد.

 

• شیمی درمانی. داروهای شیمی درمانی به داخل رگ تزریق می شوند یا به صورت قرص مصرف می شوند. مواد شیمیایی در سراسر بدن حرکت می کنند و سلول های در حال رشد سریع مانند سلول های سرطانی را از بین می برند. متأسفانه آنها همچنین به سلول های سالمی که به سرعت رشد می کنند، از جمله سلول های دستگاه گوارش و فولیکول های مو آسیب می رسانند. این باعث عوارض جانبی مانند حالت تهوع، استفراغ و ریزش مو می شود.

• پرتو درمانی. پرتودرمانی از پرتوهای پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در طول پرتودرمانی، روی یک تخت قرار می گیرید و یک دستگاه بزرگ در اطرافتان حرکت می کند و پرتوهای پرقدرت را به مناطق خاصی از بدن هدایت می کند تا سرطان را هدف قرار دهد.

  تشعشع ممکن است به بافت سالم نزدیک به جایی که پرتوها هدف گرفته اند آسیب برساند. عوارض جانبی ممکن است شامل قرمزی پوست و زخم در داخل و اطراف مقعد و همچنین سخت شدن و کوچک شدن کانال مقعدی باشد.

معمولاً به مدت پنج یا شش هفته تحت پرتودرمانی برای سرطان مقعد هستید. شیمی درمانی معمولاً در هفته اول و هفته پنجم انجام می شود. پزشک برنامه درمانی را بر اساس ویژگی های سرطان و سلامت کلی تنظیم می کند.

اگرچه ترکیب شیمی درمانی و پرتودرمانی اثربخشی این دو درمان را افزایش می دهد، اما احتمال بروز عوارض جانبی را نیز افزایش می دهد. با پزشک خود صحبت کنید که چه عوارض جانبی را باید انتظار داشت.

 

عمل جراحی

پزشکان معمولاً بر اساس مرحله سرطان از روش‌های مختلفی برای حذف سرطان مقعد استفاده می‌کنند:

 

• جراحی برای حذف سرطان مقعد در مراحل اولیه. سرطان های بسیار کوچک مقعد ممکن است از طریق جراحی برداشته شوند. در طی این روش، جراح تومور و مقدار کمی از بافت سالم اطراف آن را برمی دارد.

  از آنجایی که تومورها کوچک هستند، سرطان های در مراحل اولیه را می توان بدون آسیب رساندن به ماهیچه های اسفنکتر مقعدی که مجرای مقعد را احاطه کرده اند، برداشت. عضلات اسفنکتر مقعد حرکات روده را کنترل می کنند، بنابراین پزشکان برای دست نخورده نگه داشتن ماهیچه ها تلاش می کنند.

  بسته به شدت سرطان، پزشک ممکن است پس از جراحی شیمی درمانی و پرتودرمانی را نیز توصیه کند.

• جراحی برای سرطان که به درمان های دیگر پاسخ نداده است. اگر سرطان به شیمی درمانی و پرتو درمانی پاسخ نداده باشد، پزشک ممکن است عمل گسترده تری را توصیه کند. در طی این روش جراح کانال مقعد، رکتوم و بخشی از کولون را برمی دارد. سپس قسمت باقیمانده روده بزرگ را به سوراخ (استوما) در شکم می‌چسباند که از طریق آن مواد زائد از بدن خارج شده و در یک کیسه کولوستومی جمع می‌شوند.
•  

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن که با بیماری مبارزه می کند ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که آنها را توسط سلول های سیستم ایمنی غیرقابل تشخیص می کند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند عمل می کند.

درمان های ایمونوتراپی به طور کلی برای افراد مبتلا به سرطان مقعد پیشرفته اختصاص دارد.

 

مراقبت حمایتی (تسکین دهنده)

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز دارد. متخصصان مراقبت های تسکینی با بیمار، خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا لایه ای اضافی از حمایت را ارائه دهند که مکمل مراقبت های مداوم باشد. مراقبت تسکینی را می توان در حین انجام سایر درمان های تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کرد.

هنگامی که از مراقبت تسکینی همراه با سایر درمان های مناسب استفاده می شود، افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس بهتر و عمر طولانی تری داشته باشند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی متشکل از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان ویژه آموزش دیده ارائه می‌شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است. این شکل از مراقبت در کنار روش های درمانی یا سایر درمان هایی که ممکن است دریافت کنید ارائه می شود.

 

پزشکی جایگزین

درمان های طب جایگزین نمی توانند سرطان مقعد را درمان کنند. اما برخی از درمان‌های طب جایگزین ممکن است در مقابله با عوارض جانبی درمان سرطان کمک کنند. پزشک می تواند بسیاری از عوارض جانبی را درمان کند، اما گاهی اوقات داروها کافی نیستند. درمان‌های جایگزین می‌توانند مکمل درمان‌های پزشک باشند و ممکن است راحتی بیشتری را ارائه دهند.

 

 

عوارض جانبی رایج شامل موارد زیر است:

 

• اضطراب - ماساژ، مدیتیشن، هیپنوتیزم، موسیقی درمانی، ورزش یا تکنیک های آرامش بخش
• خستگی - ورزش ملایم یا تای چی
• حالت تهوع - طب سوزنی، هیپنوتیزم یا موسیقی درمانی
• درد - طب سوزنی، ماساژ، موسیقی درمانی یا هیپنوتیزم
• مشکلات خواب - تکنیک های یوگا یا آرامش

در حالی که این گزینه ها به طور کلی بی خطر هستند، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که گزینه های پزشکی جایگزین با درمان سرطان تداخل ندارند.

 

مقابله و حمایت

تشخیص سرطان می تواند طاقت فرسا و ترسناک باشد. می توانید با ایفای نقش فعال در مراقبت های بهداشتی به خود کمک کنید تا احساس کنترل بیشتری داشته باشید. برای کمک به مقابله، سعی کنید:

 

• در مورد سرطان مقعد به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد سرطان مقعد، از جمله مرحله سرطان، گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود سوال کنید. همانطور که در مورد سرطان مقعد اطلاعات بیشتری کسب می کنید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان مقعد مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه اگر در بیمارستان هستید و زمانی که احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، می توانند حمایت عاطفی کنند.

• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که بتوانید در مورد امیدها و ترس های خود با او صحبت کنید. این ممکن است یک دوست یا یکی از اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در صورت داشتن علامت یا علائمی که شما را نگران می کند، با پزشک خانواده خود قرار ملاقات بگذارید. اگر پزشک فکر می کند که سرطان مقعد دارید، ممکن است به جراح یا متخصص گوارش ارجاع داده شوید. پس از تشخیص سرطان، ممکن است به پزشک انکولوژیست نیز ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند مختصر باشند و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان ملاقات با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای سرطان مقعد، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• سرطان مقعد من در چه مرحله ای است؟
• چه آزمایشات دیگری نیاز دارم؟
• گزینه های درمان چه هستند؟
• آیا درمانی وجود دارد که برای نوع و مرحله سرطان من بهترین باشد؟
• عوارض جانبی بالقوه برای هر درمان چیست؟
• آیا باید به دنبال نظر دوم باشم؟ آیا می توانید نام متخصصانی را که توصیه می کنید به من بدهید؟
• آیا من واجد شرایط آزمایشات بالینی هستم؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• چه چیزی تعیین می کند که آیا باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•